Wij als fractie CU/SGP Delfland hebben de afgelopen periode het belang van Delflands erfgoed centraal gesteld. 

Een enkele greep uit de voorstellen van de afgelopen periode

Object gericht, de restauratie van gemalen en het werktuigbouwkundig deel, behoud van watermolens en de molenbiotoop, sluizen en niet te vergeten de dijken  als landschapselementen. In het bijzonder het voorstel om te komen tot een restauratieplan voor in de gemeente Langsingerland. Een parel onder de poldersluizen; tot herstel en restauratie is Delfland als eigenaar gehouden (adeldom verplicht). Plannen om een historisch informatie punt in te richten zijn in de maak.

Ook nog in herinnering het voorstel om de Maasdijk aan te wijzen als monument. Dit voorstel is niet overgenomen. De Maasdijk kent een bijzondere geschiedenis. Denk onder andere aan de regeling van het onderhoud, ooit ondergebracht bij de hoeven langs de dijk. De vakken waarover het onderhoud moest worden gepleegd, de hoefslagen, werden gemarkeerd door hoefpalen. Enkele palen zijn nog aanwezig. Een oneerlijk regeling, neen de aanwas aan de waterzijde van de dijk viel in eigendom toe van de hoeven. Later kwam het gehele onderhoud bij het hoogheemraad, onderhoud werd gemeen en was van belang voor het gehele gebied, het gemene land. Vandaar ook de naamduiding van het huis waar wij nu zitten, het Gemeenlandshuis.

Gericht op roerende goederen, bekers en glazen, bodebussen, de vierschaar en wapenschilden, in het bijzonder de waterschapskaarten,  in de hal geplaatste Qruicius kaart van 1712 op aandringen van onze fractie. Landmeters en landmeetwerktuigen zoals de Hollandse Cirkel en de meetkettingen staan symbool voor de toedeling van percelen en belastingheffing. 

Tenslotte gericht op het imaginaire erfgoed, de tradities en gebruiken, uitreiken van oorkondes en penningen. Bekende penningen zijn de Schilhuispenning en de penning van de Unie van Waterschappen. De uitreiking van twee penningen zouden weer in ere moeten worden herstel, de watersnood penningen (verdienste voor inzet bij het redden van drenkelingen) en de dijkpenning uitgereikt aan degene die de eerste zandzak bij het dichten van bressen in het dijkgat wierp).

De inzet van vrijwilligers voor de schouwvoering en het dijkleger. In onze ogen een niet te onderschatten belang. Betrokkenheid van de burgers en landeigenaren is hiermee geborgd. 

Een nog bestaand gebruik is het ledigen van de Hensbeker en het optekenen van versen  in het Hensboek bij aanstelling en afscheid van bestuursleden. De naam Hens stamt af van het woord 'Hanze' wat bondsgenootschap, verband of vriendschap betekent. Ook betekent Hens groep, denk aan de uitdrukking alle hens aan dek!

Twee voorbeelden van verzen uit het Drinkboek van het hoogheemraadschap van Voorne. Voorheen de dijkagie van Voorne. Het land van Voorne is lang een zelfstandige heerlijkheid geweest. Bestuurd door de heren van Voorne. 

Eerst een citaat van het gedicht van de heer Spaans en daarna van de heer Caland (bekend van de plannen van de Rotterdamse Waterweg)

Zoo is her glas dan weer geledigd

En is de zeegod weer bevredigd 

Hij sla nu ook welwillend gade

Een ieder die met pen en spade

Steeds peinst en waakt en werkt bij ’t gieren van de vloeden

Om Bato’s ned’rig erf voor ondergang te hoeden 

Bato-s erf, de kop van Voorne, Zeeburg het waterschapshuis van de dijkagie van Voorne

’t Hoogheemraadschap ?

Een kleine stille zaak

In ’t nieuwe stadsgedoe; na veler smaak

Niet meer van onze tijd; hoe duldt nog de regeering

Bij zoveel winkelpracht zoo’s ouderwetse nering!

Toch bloeit die zaak 

De zetbaas wordt vertrouwd,

En ’t huis, hoe oud, is hecht en sterk gebouwd.

Dat dit zo blijve is mijn wens als laatste nog zittende hoofdingeland van de toen in 2004 nog genoemde vergadering van hoofingelanden.

Het gaat u allen goed 

Pieter-Jan Hofman